Imprint:
Motief
Categorie:
Bijbelstudie, geloofsopbouw en theologie, Filosofie en wetenschap, Nieuw Motief, Recente titels
Extra
Paginaʽs: 224
ISBN: 9789058819895
Wereldwijd wonen miljoenen christenen wekelijks een kerkdienst of een viering bij. Wat daar gebeurt, is voor de deelnemers misschien vanzelfsprekend. Maar is het bijvoorbeeld niet wonderlijk dat zij een onzichtbare Aanwezige toezingen? Wat betekent het dat juist bepaalde rituelen en woorden in een liturgie een plek kregen? Wat maakt een liturgie anders dan andere ceremonies? Bij dit soort vragen sluit Wolterstorff aan in De God die wij aanbidden. Hij onderzoekt hoe christenen zich God voorstellen, door te letten op wat ze zeggen en doen tijdens hun diverse liturgieën-in-uitvoering.
Wie deze verkenningen in ‘liturgische theologie’ gelezen heeft, zal een viering bewuster meemaken of voorbereiden. Prof. dr. Hans Schaeffer besluit zijn Nabeschouwing, speciaal toegevoegd aan deze Nederlandse vertaling, met: ‘Een kostbaar boek, diep en vanuit intense levenservaring geschreven.’
€ 21,90
2019
NUR: 705
Paperback
Recensies
Nederlands Dagblad
14-06-2019
…..Nicholas Wolterstorff benadrukt Calvijns eerbied voor Gods ontzagwekkende grootheid. Is het misschien precies dit besef dat we kwijtraken als we onze liturgie vandaag de dag laten verplatten en verschralen?
De laatste decennia zijn veel gereformeerden evangelisch geworden. Een strak geordende liturgie met vaste formuleringen werd ingeruild voor een veel informeler type samenkomst.
Vooral de formulieren in de gereformeerde liturgie moe(s)ten het ontgelden: onpersoonlijke teksten in verouderde taal, zo meent men, afgewisseld met saaie gebeden. De Amerikaanse topfilosoof Nicholas Wolterstorff laat nu in een vertaald boek zien hoe enorm veel er juist uit die formulieren te leren valt – vooral over God. Dus: ‘Naar de kerk!’, zei de filosoof.
Liturgie, stelt Wolterstorff, is in de kern van de zaak aanbidding. Dat wil zeggen: waardigheid, respect en eerbied aan God betonen. We doen dat niet omdat God zo graag geprezen wil worden, maar omdat Hij het waard is en het ons toestaat, ons ertoe uitnodigt zelfs……
Christelijk Weekblad
maart 2019
fragment uit Wolterstorffs eigen ‘Nawoord’ in The God We Worship,
Wie ingevoerd raakt in de christelijke liturgie krijgt een bepaalde voorstelling van God – noem het de liturgische voorstelling.
Iedere liturgie waar je aan deelneemt maakt wel iets van die voorstelling expliciet, maar veel ervan blijft impliciet. Mijn project in dit boek was: het impliciete expliciteren. (…)
God aanbidden is niet slechts een goede bezigheid voor mensen in het algemeen en voor de kerk in het bijzonder; het is iets wat wij moeten doen, iets wat we aan God verschuldigd zijn. Nalatigheid betekent dat we God tekortdoen. Maar het is duidelijk geen onvermijdelijke, onontkoombare bezigheid van ons, mensen. God heeft ons geschapen met de vrijheid om wel of niet God te aanbidden. Het feit dat we aanbidding van God verschuldigd zijn aan God, plus het feit dat God ons heeft geschapen met de vrijheid om het wel of niet te doen, houdt in dat God zichzelf kwetsbaar gemaakt heeft voor een onrecht dat wij Hem kunnen aandoen.
Als we binnen de liturgie naar de handeling van schuldbelijdenis kijken, dan blijkt de impliciete Godsvoorstelling van deze liturgische handeling te zijn, niet alleen dat God gevoelig is voor onrecht dat Hem wordt aangedaan, maar dat Hem inderdaad onrecht is aangedaan. We belijden voor God het onrecht dat wij Hem hebben aangedaan. (…)
Dit is hoogst paradoxaal. De God die in heerlijkheid, heiligheid en liefde van een onschatbare voortreffelijkheid is, staat toe dat Hijzelf gevoelig is voor onrecht dat Hem wordt aangedaan en voor weerstand. (…) Wat we hebben geleerd door de eucharistie onder de loep te nemen is dat de God van onschatbare grootheid en voortreffelijkheid niet alleen naar ons luistert en tot ons spreekt, maar dat Hij, in Jezus Christus, zichzelf verlaagt met een aanbod om in ons te wonen en werken voor onze heiligmaking. Verbazende paradox!
uit: Nicholas Wolterstorff, De God die wij aanbidden.
Op verkenning in de liturgische theologie.
vert. Arend Smilde
Nicholas Wolterstorff (1932) heeft Nederlandse voorouders. Hij is een Amerikaanse topfilosoof met grote precisie in analyses en taal. En tegelijk heel bewust praktijkgericht bezig. Een kernwoord in zijn sociale filosofie is shalom: niet enkel vrede, ook harmonie, heelheid, veelvormige bloei.
In Zuid-Afrika raakt apartheid hem. Hij gaat voor mensenrechten opkomen. Vanwege de gezichten erachter. Zwarte. Of Palestijnse. Zijn betoog: mensenrechten duiken al op in de wetten van Mozes. Wanneer zijn eigen zoon als 25-jarige omkomt bij het bergbeklimmen verwerkt Wolterstorff dat onder meer door te schrijven: Klaagzang voor een zoon.
Zelf nu tachtiger, denkt hij erover na wat hij zijn leven lang in kerkdiensten heeft kunnen opmerken over hoe God is. Ook God kun je onrecht doen...
Rob Nijhoff